Düğünlerde ormana gidilerek  ,ormandaki en genç ve en uzun çam kesilir.Düğün evine getirilerek Bayrak dikilir. Bayrakla beraber ayna,soğan vb.eşyalar direğe asılır. 

OCAKLIK Köy evlerimizin vazgeçilmez unsurlarındandır.Evin her türlü pişirim işleri bu ocaklıklarda yapılır.


AMBAR:Üretilen ve kışın tüketilecek olan arpa ve buğday gibi ürünler bu pos ağacından yapılan ambarlarda saklanır.


ISTAR:(Dokuma Tezgahı) Halı,kilim ve keçi kılından çul dokumak için kullanılır.Her evde mutlaka bir tane bulunur ve özellikle uzun geçen kış aylarında dokuma işleri yapılır.Üretilen ürünler pek satılmaz,Gelin ve Damatlara çeyizlik olarak verilir.


KÜLTÜREL ÖZELLİKLERİ:

   Kültür nesilden nesile yaşanan ve gelecek kuşaklara aktarılan zenginliklerimizdir.Karahan köyü kültürel yönden oldukça zengindir. Mevlit,düğün,cenaze törenleri hep beraber yapılır.Özellikle mevlit ve düğün törenlerinde köyün ileri gelen kadınları toplanarak hazırlıkları beraberce(imece usulü) yaparlar.Temizlik yapılır ,yemekler yapılır,gelen misafirlerin oturacakları yerler hazırlanır.Köyün gençleride ileride sıranın kendilerine geleceklerini bildikleri için bu merasimlerde ellerinden gelen yardımı yaparlar. 
       Ayrıca kültürel benzeşmeleri dikkate alırsak,yörük kültürü ile çok benzeştiğini görürüz. Sosyal ve günlük hayatta kullanılan birçok sözcük aşağı yukarı aynıdır.Örneğin : ıstar-dokuma tezgahı....ece-kardeş...çömbül-tencere...köstül-bıçak..çul,harput,sehil,kışlak,banadura,mintan-gömlek...yemeni.....bu kelimeleri dahada çoğaltmak mümkündür. Bayramlarda topluca mezarlık ziyareti yapılır.mevlit okunur.yemekler yenilir.Köyümüzde hamurdan tandır üzerinde yapılan bezirme-bazlama meşhurdur.Yemeklerimizden Topalak çorbası, Tarhana çorba, Yüzük çorbası (mantının sulu ve salçalısı) ..vb.

Evlerin yapımında kullanılan HEZEN-SÜNDÜRÜM ve DİKEÇ


Evlerin çatısında kullanılan PARDI ve SÜNDÜRÜM


Köy kilimlerinde kullanılan desen ve motifler yörük kilimleriyle aynıdır.


Yörede yetiştirilen keçilerin kıllarından, evlerde kullanılan kıl çullar dokunur.


Cin Memmedin GÜLLÜ(Keçi sütü sağarken)


EKMEK YAPAN KÖYLÜ KADINLARI(Kör Yaşarın Evi)
Köyde: İmece usulu köylüler biraraya gelerek yufka ekmek yaparlar.Yapılan ekmekler evin ,ihtiyacını uzun süre giderir.İlk kez gören birisi ,ekmeklerin çokluğunu görünce şaşırabilir,ançak ailelerin kalabalıklığı dikkate alındığında aslında az bile yapılmaktadır.




Karahan köyüne mal edilmiş TUZ EKME HİKAYESİ nin aslı.

  Yöre insanları arasında karahanlılar(Karatepeliler) Sözde saf, kafası çalışmaz,hiçbir şeyden anlamaz olarak söylenirler.Bu konuda bir hikaye uydurulmuş ve karahan köyüne mal edilerek anlatılgelmiştir.
   Oysa yurdumuzun değişik bölgelerinde kafası çalışan, ekonomik ve sosyal açıdan topluma yön veren akıllı ve zeki insanlar için bu tür uydurma fıkra ve hikayeler anlatılmıştır.Örneğin:Karadeniz deki Temel ile Fadime,Maraş daki ökkeş,Elazığdaki gokkoş,Erzurumdaki dadaşlar içinde buna benzer uydurma hikaye ve fıkralar anlatılmaktadır. İlçelerimiz Aladağ ve Kozan civarlarında da Karahan köylüleri için benzer şeyler anlatımaktadır.

Ayrıca Karatepe Osmaniye’nin Kadirli ilçesine bağlı antik çağlardan kalma tarihi bir kenttir. Hititlerden kalma eserlerin segilendiği bir açık hava müzesidir. Ayrıca sözkonusu olan köyün adı ise karatepe değil, karahandır.

Anlatılan sözde hikaye ise şöyledir : Köylünün biri bir gün kasabaya gider bir çuval tuz alır. Köyüne deri döner. Tabi tuz birçok alanda kullanıldığı için çabuk biter. Köylülerde ulaşımın zor olmasından dolayı tuz elde etmenin değişik yollarını ararlar. Bu arada köylülerden biri (sözde) tuzu toprağa eker ve baharı beklemeye başlar. Günler ilerleyipte bahar gelince tarlalarda bembeyaz papatyalar yeşerir. Köylü bunları görünce tuz zanneder ve sevinir. İlgiyle her gün tarlaya giderek papatyaları(tuz) konrol edermiş.Bir gün papatyalara sineklerin konduğunu görür, asıl hikayede bundan sonra başlar. Ertesi gün telaşla olayı arkadaşlarına anlatır ve bir çözüm bulmalarını ister. Sabah olunca iki arkadaşıyla beraber ellerinde av tüfekleri tarlaya giderler. Amaçları tuza(papatya) konan sinekleri avlamak ve tuzu korumaktır. Bu arada köylülerden birinin alnına bir sinek konar. Köylü sessizce işaret ederek alnını gösterir.Diğer usta avcıda nişan alarak ateş eder ve sineği öldürür,tabi bu arada köylü arkadaşınıda vurup öldürdüğünü görür.Kendi kendini teselli etmek için bir sizden ,bir bizden diyerek beklemeye devam eder.

Bu uydurma hikayeyi anlatması benden,inanması sizden ??????? 
              
                        Derleyen: İbrahim SERT (Coğrafya Öğretmeni)